(eerder)
“Naar de drukker.”
Ze kijkt nerveus om zich heen, slurpt aan haar cocktail, laat een boertje, plukt aan je trui en vraagt: “En? Heb je al een idee?”
Zoiets zet alles natuurlijk onder druk. Je denkt: “Laten we dan maar proberen er iets moois van te maken.” Zodat je in ieder geval de herinnering nog hebt. Voor later.
Soms gaat dat heel vanzelfsprekend en ben je vrij snel klaar en heb je voor ze afreist naar de drukker nog een paar dagen voor elkaar met niks. Maar op andere momenten is het toch tot kort voor vertrek nog een hele strijd. Maar je geeft niet op. Zo zit je gewoon niet in elkaar. Want ook al heb je zo’n tekst nooit eerder ontmoet, en weet je dat de affaire een aangekondigd einde heeft, je wilt toch niet in herhalingen vallen, of je er eenvoudig van af maken. Kom op zeg: ook een beetje zelfrespect alsjeblieft!
(vervolg)
